Zira Calexico Endişesinde Haklı: “The Thread That Keeps Us” Huzurlarınızda

Üç yıl aradan sonra yeni Calexico albümü, güzel bir haber. Hem de “The Black Light” ve “Hot Rail” albümlerinin tozu üzerine sinmiş dinleyici için bir yanıyla da heyecanlı.

Peki, bir Calexico albümünden ne beklenmeli?

İlk önce, California, Meksika sınırındaki bir kasaba mevzubahis olduğuna göre çöl rüzgârının tozu dumana karıştıran yakıcı esintisi ve öğle güneşini hissettirmesi fena olmayacaktır. Terden üzerine yapışmış gömleğin ve elindeki mendille enseni silmeye çalışırken kuytu bir kasaba barından belli belirsiz yayılan müzik. Ardından, belki biraz umursamaz, üşengeç bir ruh hâline eşlik etmesi muhtemel yorgunluk giderici sert bir içkinin ağızda bıraktığı zor lezzet. Tabii kasabanın çekici kızlarını es geçmek delilik olur.

Gelgelelim, güneş alçalır ve müzik başlar. Ruhuna işler melodiler, yüzünden belli olur hissettirdikleri. Birkaç kelam, yorgun bir gitarın telleri ve yanık hisli bir şarkının nağmeleri.

Yeni albüm “The Thread That Keeps Us” birçok bakımdan eski günlere göz kırpsa da aslında zamanımıza ait endişe atmosferinin renklerini taşıdığı da fark ediliyor. Bu yanıyla tüm dünyayı alakadar edip her yana sirayet etmiş politik gidişat Calexico şarkılarının kıyafetlerine de yansımış. Orman yangınlarından yola çıkıp çevresel felaketlere ve sınır politikaları ile göçmenlik olgusuna dahası bununla ilintili birçok sorunun başrole soyunduğu öyküler bunlar. Ekibin yönetim katındaki ikili Joey Burns ve John Convertino’nun son dönemde dünya genelinde yaşananlara kaçınılmaz olarak bolca kafa yordukları kendini belli ediyor.

Açılış parçası “End Of The World With You” sade işçiliği ve gitarın neredeyse Grunge hissiyatıyla tınlaması ilk dakikadan dikkat kesilmeyi sağlıyor. Sonrasında, “Voices In The Field” ve “Bridge To Nowhere” orman yangınlarının külleri, yaşadığı yeri terketme zorunluluğu ve dünyanın tükenmişliği ile dolduruyor ciğerleri. “Under The Wheels” ve “Flores Y Tamales” ile ise coğrafi sınırların izleri bir kez daha belirtiliyor ki öykülerin fonu iyice belirginleşsin. Yeni kıtanın güneybatı ve latin ezgileri ile.

Bir “Eyes Wide Awake” var ki arka planda sürüp giden dokunaklı, tansiyonu belirleyen gitarıyla akıldan hiç çıkmamacasına yer ediyor. Her Calexico albümde olduğu gibi burada da “Spinball”,  “Unconditional Waltz “ ve “Shortboard” gibi sahneler arası geçişleri gerçekleştiren, “Another Space” gibi 70’ler funk göndermeli, “Thrown To The Wild” tadında ruhani yönüyle öne çıkan, “The Town & Miss Lorraine” gibi 60’lı yıllarda dolaşan ve “Dead in the Water”da olduğu gibi sakin sularda fırtına koparabilecek parçalar Calexico hassasiyetiyle bir solukta bünyeye yerleşecek zamanı kolluyor.

“The Thread That Keeps Us” son dönem Calexico albümleri arasında ışıldıyor, dahası elini, avucunu, dilini yakıyor. Bu kez kalemlerinin keskinliği küresel boyuttaki kaçınılmaz mahvolma sürecini yazıp çiziyor.

Ve belki de bu defa en kızgın yönlerini gösteriyorlar, zira hiç de haksız değiller.