The Answer’dan Solas: Defalarca Dinlemeye Hazır Olun

Zaman zaman keşfettiğime sevindiğim ve dinlemekten kendimi alamadığım müzik işleri oluyor. Son günlerde bu konuda ıskalamadığımdan dolayı memnuniyet duyduğum gruplardan biri de ‘The Answer’. Yeni albümlerini de hayali listemin bir kenarına yazıyor yanına da birkaç  yıldız konduruyorum. ‘Solas’.

2000’lerin başından beri çıkardıkları albümleri sık takip edememiş olma hissiyle ‘Solas’ın ilk notalarından itibaren geçmişe yönelik bir araştırmaya gireceğimi de düşünerek.

Kuzey İrlanda’nın dikkate değer blues, hard-rock gruplarından biri ‘The Answer’. 2006’da yayımladıkları çıkış albümleri ‘Rise’ oldukça ses getirip iyi satış rakamlarına ulaşıyor. Rakamlarla aram iyi olmasa da grubu dinlemeye kalktığımda içtenlik ve özgünlük adına oldukça doyurucu şarkılarına denk gelip takipçisi olma ihtimalim yükseliyor.

‘Solas’ hakikaten fark yaratmayı başaran bir albüm. Sade olduğu kadar derinlikli melodilerin etrafında dönen ruh kırıntılarından hoşlanan herkesi kendi yörüngesine çekebilecek bir atmosferi var. Anlatmak istediklerinin arkasına iyi manzaralar yerleştirmişler ve sürekli ileri götürdükleri parçalarla albümün bütününü takip edilir kılmayı başarmışlar.

İlk şarkı ‘Solas’ karakteri sorgulanamayacak, karamsar bir yanı olsa da, ifade gücü yüksek ve birçok kez üst üste dinlemek isteyeceğiniz şarkılardan biri. Ortaya yaktıkları ateşin çevresine herkesi toplayacak, bir araya getirici bir iş. Ardından gelen ‘Beautiful World’ dikkatleri biraz daha üst seviyeye çekiyor, yıldızlaşıyor. Girişinden gelişimine, duygusallığından, vokal farklılıklarına ve sonuna değin yükselen yapısıyla bütünün içinde oldukça parlayan bir parça. Bitişiğinden devam edecek olursak ‘Battle Cry’ ile birlikte şahane bir üçlü oluşturmuşlar aslında. ‘Untrue Color’ albümün dikkat çekici, dokuması sağlam parçalarından. Bununla kalmayarak ‘Thief of Light’ vokal zenginlikleriyle işi bambaşka bir tarafa çekmeyi başarıyor. ‘Being Begotten’ ise yetmişler rock tavrının göbeğinde bir yerlere oturtulmuş bir parça. ‘Demon Driven Man’ ile blues etkileşimli adımlar atıp ‘Tunnel’ ile kendimizi akustik bir samimiyetle parçanın sonuna doğru gittikçe yükselen gitarın izine atıyoruz. Kapanış için de yerinde bir seçim.

Albümün sonundaki bonuslara sıra gelip de ‘Pink Floyd’dan ‘Money’i görünce ilginizi esirgemeyin.  ‘Pink Floyd’dan beslenmeyen kim var’ tezini kendi harmanlarından çıkarıp kaidelerin dışına taşmadan karakterli bir iş çıkarmayı başarmışlar.

‘Solas’ yılın iyi çalışmalarından biri ve zannımca grubun kariyeri açısından da yeri ayrı olacağa benziyor. Albümün geneline başarıyla yaydıkları sound, duygusal aktarım bakımından yakaladıkları seviye ve özellikle ‘Cormac Neeson’ın dikkat edilmesi gereken vokal işçiliği alkışı hakediyor.

The Answer’ın Solas’ını defalarca dinlemeye hazır olun.