Durma! Vur Kendini Yollara Black Label Society “Grimmest Hits”

2016’nın Nisan ayında Zack Wylde’ın tam bir akustik ziyafeti çektiren solo albümü “Book of Shadows II” yayımladığında sıradaki Black Label Society çalışması hakkında tahminler de havada uçuşmaya başlamıştı. Neyse ki, çok beklememize gerek kalmadı.

Mühim gitar insanı Zack Wylde ve birlikte güçlü işlere imza attıkları tayfası Black Label Society’nin 10. albümü dinleme mesafesinde yerini aldı.

1988 tarihli Ozzy Osbourne albümü “No Rest for the Wicked” ile tanıdığımız Zack ve onun üstün gitar becerisi her daim kendinden söz ettirdi. Yirmili yaşlarının başında bir gitarist için Ozzy’nin takımında yer almak muthiş bir mesleki sıçramaydı. Fırsatlar ülkesi söyleminin gerçek hayatta karşılığını bulduğu önemli bir örnek olmuştu. Deneyimler, ustalık yolunda birer birer aşılan basamaklar sonunda kendi üretimlerini ortaya çıkartma dürtüsü Zack’in de yolunu belirledi.

1998’de kontağın çevrilmesinden bu yana Black Label Society’nin yolculuğu hep üst seviyede seyretti. Güneyli işi bir Blues ana hattı ve bunun uzantısında Metal’e göz kırpan yoğun kıvamlı bir gitar müziği. Pek sağlam, pek hünerli kıvrımlar, yıllardır Zack ve ekibinin kulakların pasını attıkları çalışmaların anahtar kelimeleri olsa gerek.

Yeni Black Label Society albümü “Grimmest Hits” yol tutuşu gayet başarılı parçalar sayesinde orta şeritten keyifli bir sürüş vaad ediyor.

Albüm, Amerikan kırsalı ağırlıklı sosuyla hazmı rahat, dinleyene uzun süre eşlik edecek nitelikte yani her zamanki Black Label Society standartlarına haiz. Alışılmış Zack Wylde imzalı, dikkat çekici, etkileyici sololar, stoner tonlanmış gitarlar ve aşina, itiraz kabul etmeyecek dozda, akılda kalıcı riffler. Orta ve yavaş tempo şarkıların birbirleriyle yerinde paslaşmaları. Zaman zaman Black Sabbath göndermeli işçilikler de yakalamak olası. Bana mı öyle geliyor yoksa Zack’in vokal tarzı giderek daha mı fazla Ozzy’ye meyil ediyor? Öyleyse de pek itirazım olduğunu söyleyemeyeceğim.

Özellikle “Disbelief” ve “All That Once Shined” bu Black Sabbath ve Ozzy hadisesinin hayli hissedildiği şarkılar. “A Love Unreal” ise albümdeki favoriler arasında parmakla gösterilecektir. Açılış parçası “Tramped Down Below” ardından gelen “Seasons of Falter” ve az ilerdeki “Room of Nightmares” o yol tutuşu sağlam şarkılara iyi birer örnek.

“The Betrayal” ve “Illusions of Peace” süratle geçip giderken tozu dumana katanlardan. Bir de “The Only Words”, “Nothing Left to Say” ve “The Day That Heaven Had Gone Away” üçlüsü var ki Zack’in sihirli gitar sololarıyla birlikte çok iyi yaptığı bir başka iş olan balladlar listesine eklenmeleri kesin.

Kısacası, “Grimmest Hits”, Black Label Society müziği ve ruhunu şimdiye kadar nasıl olduysa bu hamlede de gayet iyi sergilediklerini gösteriyor. Ve bu adamlardan beklenen şey tam olarak da bu.

Bir de kendini yollara vurmak için de iyi bir sebep.