Zarif, Kadife Bir Doku ve Hassas Detaylar: Tindersticks “Distractions”
Boğaç Gökmen
Duygusal dünyamızın loş dehlizlerini hassas dokunuşlarla adımlayan müzik sahnesinin özel topluluklarından Tindersticks, yeni albümü “Distractions”i yayımladı.
90’lı yılların ilk bölümüyle birlikte İngiltere Nothingham’da temelleri atılan, her albümüyle dinleyiciyi farklı ruhani yolculuklara davet eden grup, yeni albümüyle de itinayla derinlerine çeken incelikli müzikal anlayışı ışığında iç işlerimize müdahale etmeyi sürdürüyor.
Ekibin kaptanı solist Stuart A. Staples, yeni albümle ilgili olarak, “Gruptaki herkesin kendi müzikalitesini farklı bir şekilde kullanması anlamında “No Treasure but Hope”un tam tersi oldu ve farklı bir şekle büründük” ifadesiyle bir önceki albümle ilgili ince bir kıyas yaparak merak seviyesini de arttırıyordu.
Merak dozundaki artışın haklı sebepleri ise albüm kulaklarımıza ulaşmaya başladığı bu günlerde karşılığını buluyor gibi.
Yapılan bir açıklamada kullanılan ve hoşuma giden “Doku ve atmosfer açısından zengin, açık alanları ve detayları arasında yaşıyor, huzursuz, sezgisel bir gruptan ince yeniden hizalamaların ve bağlantıların albümü” ifadesi ise şarkılar kilometre yapmaya başladıkça usul usul yerine oturup netleşmeye başlıyor.
Açık, nefes alan alanlar ve farkını hissettiren hassas detaylarla Tindersticks hava sahasında konforlu, besleyici ve doyurucu bir dinleme seansı bir kez daha bizleri bekliyor.
Ekibin şimdiye kadarki en uzun şarkısı “Man Alone (Can’t Stop the Fadin’)” ile açılan albüm, tekrar eden bas yürüyüşünün kollarında Staples’in bir süre sonra hipnoz etkisi yaratan vokalleri eşliğinde bambaşka bir Tindersticks etkisi barındırıyor.
Durgun, narin tınıların oluşturduğu sinematik atmosfer üzerine Staples’in hayaletimsi fısıltıları eşliğindeki “I Imagine You”, ışıkların loşlaşmasının da zamanını işaret ediyor. Grubun kendi özel el tezgâhındaki ayarlarla yeniden dokunan Neil Young klasiği “Man Needs A Maid” ile Dory Previn’in “Lady With The Braid”i sımsıcak ve her daim ihtiyacı hissedilen dostane sohbetler kıvamında.
Bir diğer cover, İngiliz post-punk grubu Television Personalities’in 1984 tarihli albümü “The Painted Word”de yer alan “You’ll Have to Scream Louder”, Staples’in gruba olan sevgisinin bir nişanı olarak albümle ten uyumu sağlamakta sorun yaşamıyor.
Paris, Bataclan ve Manchester’deki terörist vahşetinin bir yansıması olan albümün üçüncü orijinal şarkısı “Tue-Moi” ise âdeta Fransızca bir ağıt. Staples’in kederli ve sarmalayan ses tonuyla birleşen sade, melodik yapı görevini layığıyla yerine getiren bir aktarımla derin düşüncelere davet içeriyor.
Kapanış şarkısı “The Bough Bends” ise albümün başını sonuyla bağlayıp, ritmik başlayan çemberi tamamlayan halka oluyor. Öyle ki son bölüme doğru sahne alan gitar melodisi albümün de iç sesi olarak diplere doğru sondajlayan yolculuğu, en baştaki hipnotik yapının ellerine bırakacak enerjiye ulaştırıyor.
Bazı ufak yeni dokunuşlar, zarafet, şiirsel aktarım ve çoğu zaman sıcak, kucaklayan iç dinamikleriyle “Distractions”, grubun koyu renklerle pasteller arasında soluk alan müzikal tavrını yaşatan detayların varlığıyla ilham verici bir dinleme süreci vadediyor.
İçinde bulunduğumuz zamanın gerçekleriyle dirsek temasında olduğunu hissettirse de Staples’in söylediği üzere, bir karantina albümü olmaksızın hünerli müzisyen kadrosunun yaratıcılık ve sunum maharetleriyle yine türlü ruh hâlleri üzerine kurulu kadife dokulu bir Tindersticks albümü “Distractions”.