Yok Olan Bir Adanın Kıyısında

Kore asıllı Fransız sanatçı Daesung Lee kaleme aldığı ” Kaybolan Bir Adanın Kıyısında” adlı yazıda, çevre felaketlerinden birine değiniyor ve muhteşem fotoğraflarla da bu felaketi belgeliyor.  Erozyon sebebiyle yok olan bir adanın ve halkının hikayesi…

Ghoramara, Sunderban Delta’sında yer alan Kolkata’nın 150 km. güneyinde bir ada.

1960lardan bu yana iklim değişikliği, Himalayalardaki buzulların hızla erimesine ve Bengal Körfezi’ne akmasına neden olarak deniz seviyesinde dramatik boyutta yükseltiyor.

On yıllardır Ghoramara yerlileri kıyılarda durdu ve yaşamlarının ve evlerinin sürekli olarak sular altında kalışını izledi.

Adanın büyüklüğü bugün 5 kilometre karenin altına kadar indi ve bölge deniz yoluyla artan erozyon sebebiyle 1969 yılındaki boyutunun yarısından daha küçük hale geldi. Nüfusun üçte ikisinden fazlası adadan uzak yerlere taşınmak zorunda kalmış.

Adada yaşamaya devam eden insanların çoğu adanın kaynaklarına bağlı olarak çiftçilik ve balıkçılıkla uğraşıyor.

Adada görüştüğüm bir sivil memura göre, Hindistan hükümeti adadan 20-25 yıl içinde vazgeçebilir ve zaten kalan köylüleri Sagar adlı başka bir adaya tahliye etmek için bir plan formüle edilmiş.

Ancak, bu tahliye planı hayatlarını taşınmak zorunda kalacaklar için herhangi bir mali destek ya da tazminat garanti etmiyor.

Gelgitle mirasın izlerinin nasıl kaybolduğunu gözlerimle görebildim.

Erozyondan dolayı yok olan topraktan ortaya çıkmış kökler ve bitkilerin uçları, bu insanların kırılgan hayatında kalan örnekler.

Onların geleceği bilinmezken deniz geçmişlerini yutuyor.

Sürekli olarak geri çekilen kıyı ve yok olan bitki örtüsü, geriye giderek artan çorak sahilin ortasında kendine ait bir ironik güzellik bulunduran bir tortu bırakıyor.

Ona insan eliyle yapılan trajik bir güzellik diyebiliriz.

Batı dünyasında bizler batan gemideki malların sahibinin kim olacağını tartışmakla meşgulüz.

Çaresizce umuyorum ki, insanlar bizim sahip olduğumuz yaşam tarzının çoktan başka bir yerdeki yaşamları ve evleri yok ettiğini fark eder.

İki ay süreyle köylülerin hikâyelerini dinlemek ve onları tanımak için aralarında yaşadım.

Her sabah ve her akşam adanın kıyıları boyunca yürüdüm ve balık tutmak ve hayvanlarını beslemek için kıyıya gelen köylülerle görüştüm. Bu onların rutini olmuştu.

Birkaç köylü ve aileyle bağlantı kurduktan sonra onlardan kıyıda durmalarını istedim. Bu sayede bu gerçeküstü duygusu veren adanın güzelliğiyle birlikte onların portrelerini fotoğraflarla belgeleyebilirdim.

Ama bu gerçek bir durum ve bu insanların yaşadığının gerçeğidir.

Bu aileler yakın zamanda evlerinden uzaklara taşınmak ya da gelgitlerle sular altında kalmak arasında bir seçim yapmak zorunda kalacak.

Yakın zamanda bir seçim yapmalarının gerekeceğini bilen bu aileler

Bir gün üzerinde doğdukları bu ada sadece belleklerinde olacak.

http://www.indiphoto.net/ghoramara