Isabelle Huppert, Claude Chabrol, Michael Haneke ve Joachim Trier gibi isimlerin eserlerinde sık sık rol alarak, etik tartışmalara yol açan ve bazen de zalimlikte çığır açan kadın karakterleri canlandırmasıyla ünlüdür. Hupert’in tüm zamanların en büyük oyuncularından biri olduğu su götürmez bir gerçek. Avrupa bağımsız sinemasının önde gelen oyuncularından biri olarak genellikle rahatsız edici karakterlere getirdiği duygusal yoğunluk ve karmaşıklığıyla tanınıyor.
Hupert’in dünyanın en etkili auteurleriyle yaptığı cesur işbirlikleri sinemanın gidişatını sonsuza dek değiştirdi. Ama onun öyle bir performansı var ki, diğer hepsinden daha fazla takdir topladı ve tüm zamanların en zorlu performanslarından biri olarak kabul edildi.
Michael Haneke yıllar boyunca sarsıcı, rahatsız edici ve insanlığın en karanlık yönlerine odaklanan kasvetli tarzıyla kendine özgü bir sinema mirası yarattı. Sıklıkla şiddet, belirsizlik ve travmayla olan ilişkimizi inceleyen yönetmen daima izleyiciyi umut için çaresiz bırakan, insanlık dışı vahşet ve terör eylemlerine bakışı daha geniş toplumsal meselelere yöneltmeye zorlayan ezici bir alaycı tona sahip oldu.
Cache, Funny Games ve Amour gibi filmleri herkes tarafından bilinen Haneke’nin 2001 yapımı The Piano Teacher filminde Huppert ile yaptığı iş birliği belki de bıraktığı etki açısından diğer hepsinin üstündedir. Film annesiyle yaşayan, cinsel yönden bastırılmış, öğrencilerinden birinin romantik takibi altındaki bir piyano öğretmeninin hayatına odaklanır.
Huppert’in performansı, Erika karakterine aşıladığı milyonlarca çelişki nedeniyle tamamen büyüleyici, katmanlı ve anlaşılması zordur. Huppert katı değerlerine ve dünya görüşüne açıkça aykırı kararlar alan bir karakter yaratıyor. Derin sorunları var, ihmal edilmiş, başkalarını memnun etmek için yaşıyor ve özgürlüğü yok. Bu yüzden sınırları zorlayan cinsel fanteziler kuruyor; bu, onun tam bir özgürlük ve katı yaşam tarzına aykırı bir şey yapabilme yeteneğinden kaynaklanmaktadır.
Huppert’in kararlarının her biri, fiziksel tavırlarından yürüyüş biçimine, küvette sahnesindeki hassasiyetine kadar ayrıntılı olarak ele alınıyor ve inceleniyor. Yakından baktığınızda Huppert’in gözlerini nadiren kırptığını fark ediyorsunuz; sizi karakterine iyice yaklaştıran ve gözlerinizi ondan alamamanıza neden olan, sizi sinirlendiren bir başka küçük ayrıntı.
Bu, Erika’nın cinsel kimliğinde istismarın ve bunun nasıl tezahür ettiğinin acımasızca bir incelemesi. Film, ona ilgi gösteren adamın sonunda ona saldırmasıyla istediği özgürlüğün asla mümkün olmayacağını keşfetmesiyle yıkıcı bir şekilde sona eriyor. Tüm zamanların en rahatsız edici performanslarından birini yaratan Huppert böylece oyunculuk sanatına bakışı sonsuza dek değiştirdi ve diğer sanatçılar için çıtayı erişilmesi zor yüksekliklere taşıdı.
far out magazine
