Paris’in Unutulmuş Hümanist Fotoğrafçısı

Parislileri fotoğraflayan fotoğrafçıları düşündüğünüzde, Henri Cartier-Bresson, Brassaï ve Robert Doisneau gibi objektifin ustaları akla gelmesi doğaldır. Bu isimlerin ikonik siyah beyaz fotoğrafları genellikle Paris’in anıtları kadar tanıdıktır. Bugün dikkatimizi, fotoğrafları turist kartpostallarında yer almayan, ancak yine de hümanist dürtüyü yakalayan ve bize Fransız toplumunun Dünya Savaşı’ndan sonra kendini yeniden bir araya getirirken geçirdiği dönüşümü gösteren başka bir Fransız fotoğrafçıya veriyoruz: Jean-Philippe Charbonnier’nin az bilinen fotoğrafları, çok iyi bildiğimiz Paris nostaljisini yepyeni bir mercekle yeniden keşfetme şansı veriyor.

Jean-Philippe Charbonnier, Brassaï, Doisneau ve Cartier-Bresson ile aynı kulübe üyeydi ve Cartier-Bresson’ı bir kahraman gibi görüyordu. Fransa’da, özellikle de yüzyılın ortalarındaki Paris’te resmi olmayan bir sanat hareketi olan Hümanist fotoğrafçılar olarak biliniyorlardı. Yaptıkları tam olarak foto muhabirliği değildi, ama insan cazibesinin, sosyal geleneklerin bir röportajıydı; şiirsel gerçekçilikle yakalanan bir aleladelik.

Classe populaire ile yakından özdeşleştiler, ancak sahne arkasında Paris’teki moda evleri için de çalıştılar. Jean-Philippe, Paris’te sanatçı bir aile tarafından yetiştirildi ve Max Ernst, büyük fotoğrafçı Jacques-Henri Lartigue gibi kişilerle tanışma şansına sahipti. Kamerayla ilk işi, Brigitte Bardot’yu “keşfeden” Sam Lévin’in stüdyosunda oldu. Savaşın sonunda küçük bir Fransız köyünde bir Nazi işbirlikçisinin kalabalığın önünde yapılan infazını fotoğrafladı ve fotoğraf ilk kez 1949’da Point de Vue dergisinde yayınlandı. Savaş sonrası, aylık bir dergi olan Réalités sayesinde Moğolistan’dan Alaska’ya kadar dünyanın dört bir yanına gitti. Yurt dışında daha çok tanınan foto muhabirliği, belki de Paris hakkındaki kapsamlı denemelerini gölgede bıraktı ve Charbonnier’nin kendisini yalnızca Paris hikayesine adamaya kadar vermesi 70’lerin ortalarını buldu.

kaynak: messynessychic.com