Maymunlar ve Sihir: Lensculture Ödülleri Merceğinden Siyah Beyaz Fotoğraf Dünyasını Keşfetmek

Fotoğraf, bizi farklı yerlere taşıma, bize bir dizi duygu hissettirme ve başka türlü bilemeyeceğimiz hayatlara ve deneyimlere bir bakış atma yeteneğine sahiptir. En son Lenaculture siyah beyaz fotoğraf ödüllerinde yer alan monokrom çalışmalar bunun bir kanıtı.

Bu fotoğraflar bize her görüntünün arkasında anlatılmayı bekleyen bir hikaye olduğunu hatırlatıyor.

Wendy Stone: Siblings (3.lük ödülü, Seri)

“Oğlumuzun kendisinden 20 yaş büyük ve evden taşınmış iki erkek kardeşi var. Oynayacak kardeşi olmadan evde olmak, sık sık iki köpeğimiz Marius ve Sasha ile yaramazlık yapmasına neden oluyor. Etkileşimleri, aynı insanlarla olduğu gibi kardeş etkileşimlerine benziyor: oynamak, gevezelik etmek, kavga etmek ve kucaklaşmak. Bu seri için hem iyi hem de kötü günlerini yakalamaya çalışarak maceralarını belgeledim.”

Jacob Black: I Can’t Wipe Sunrise Down My Jumper to Get Rid of Fingerprints (1.lik ödülü, Seri)

“2022 yazını oldukça yüksekten düşme sonucu yaşadığım beyin sarsıntısıyla geçirdim. Korkmuş hissettim, en basit düşünceleri sıraya koyamadım. Haftalar geçtikçe, Güney Devon’daki çevremin görsel kayıtlarını üreterek fotoğrafçılık çalışmalarıma devam etmeye çalıştım. Beynim küçük şeylerde sihir buldu; nehrin akışı ve küçük ışık titremeleri. Hafif bir travmatik beyin hasarı sırasında ve sonrasında zihnimin hayatı nasıl deneyimlediğini keşfetmeye başladım.”

Nicolas St-Pierre: Where Have the Birds Gone? (2.lik ödülü, Seri)

“2015 ve 2019 yılları arasında Japonya’da yaşadığım dört yıl boyunca, Tokyo’nun ana caddelerini ve arka sokaklarını yürüyerek keşfetmek için sayısız saat harcadım. Neredeyse her gün, sahneye ait olmayan bir şeyin beklenmedik görüntüsü ya da orada olmak için haykıran bir şeyin sağır edici sessizliği beni olduğum yerde donduruyordu. Kuşlar Nereye Gitti? Japonya’da yaşarken hissettiğim yabancılaşma, huzursuzluk ve zaman zaman yaklaşan kıyamet duygusunu aktarma girişimimi oluşturuyor.”

Fergus Riley: How Little Weight the World Has (Jürinin seçimi, Seri)

“Büyükbabam, ikinci dünya savaşı sırasında bir Spitfire mühendisiydi. On yıldan biraz daha uzun bir süre sonra,bu defa dedem, emeklilikleri boyunca yoğun bir şekilde seyahat etmek için patlayan ticari uçuş endüstrisini kullanmaya başladı. Havacılıkla ilgili bu zıt deneyimlere rağmen, her biri bu zamanlardan hayatlarının en iyisiymiş gibi bahsetti. How Little Weight the World Has, hem insanlığın ilerleyişine yönelik bir araştırma hem de atalarımın zıt yönlerini birleştirme girişimi.”

Sam Geballe: Self-Untitled (Jürinin seçimi, Seri)

“2014 yılında gastrik bypass ameliyatı oldum ve hayatım kökten değişti. Fazla kilolarımın çoğu bir yıl içinde kayboldu. Değişiklikler güçlüydü Yaşamak inanılmaz derecede kolaydı. Nefes alabiliyordum ama kim olduğuma dair hiçbir fikrim olmadığını öğrendiğimde de yıkılmıştım. Yıllarca, iri olduğum için özür dilemem gerektiğine inandım. Untitled’ı vücudum için duyduğum utancı hafifletmek için başlattım. Otoportre aynı zamanda hayatı işleme biçimim. Bu bir kendini kabul etme pratiğidir; günlük bir sohbet ve yer kaplamayı hak ettiğimi hatırlatan.”

Patrice Quillard: Gelada (Jürinin seçimi, Tekler)

“Etiyopya’ya yaptığım bir gezi sırasında bu muhteşem maymunları fotoğraflamak istedim. O gün rüzgar kuvvetliydi. Bariz bir dezavantaj gibi görünüyordu ama havanın iri erkeklerin uzun saçlarında bir varlık haline geldiğini fark ettim. Yaylaların üzerinden esen şiddetli rüzgarlardan çok rahatsız olmuş görünen birini gördüm. Her bir esintide, uzun tüyleri her yöne doğru yükseldi. Bakışlarının tüm gerginliğini ifade eder gibi görünen bir yüz buruşturma ile ısrarla rüzgara doğru yöneldiği bir an vardı.”

José Antonio Flores Garcia: The Dance of Fire (Jürinin seçimi, Tekler)

“Meksika’da havai fişeklerin başkenti ve ateş ustalarının ülkesi Tultepec’teki gelenekleri konu alan bir dizi. Ateşin Dansı, Tultepec’te alevler, kıvılcımlar ve ateşte dans eden ve vücutlarını ve kanlarını ateş boğalarına sunan insanları konu alıyor.”

Hady Barry: Wearing the Inside Out (Jürinin seçimi, Seri)

“2019 yılında beş yaşımızdan beri tanıdığım arkadaşım Azi’nin yanına taşındım. Azi, kocası, küçük kızları, dadı ve köpekleri ile yaşıyordum. Hayatlarımızın yakınlığı benim de bir aile kurmak isteyip istemediğim konusuyla boğuşmama neden oldu. Bu duygu projenin tetikleyicisiydi. Arkadaşımın ikinci hamileliğinin kesin bir şekilde belgelenmesiyle başlayan şey, arkadaşlığımız ve kadınlığı düşünme ve kadınlığı yönlendirme şeklimiz üzerine şefkatli bir meditasyona dönüştü.”

Ciro Battiloro: Sanità (Jürinin seçimi, Seri)

“Napoli’nin kalbinde yer alan ‘Rione Sanità, Avrupa’nın en yoğun nüfuslu yerlerinden biridir. Bu seri, unuttuğumuz otantik bir yaşam tarzına adanmış bir aşk mektubu. Çalışmalarımın merkezinde, marjinalliğin damgası ile soylulaştırmanın ekonomik ve politik süreçleri arasında asılı kalan mahalle sakinleri ve onların günlük yaşamları var. Rione Sanità’nın sakinleri arasında güçlü bir aidiyet duygusu gelişmiştir.”

Yudai Ninomiya: Flutter-Flutter (Jürinin seçimi, Seri)

“Beyaz bir kelebek gördüm, dediğinde karım ve ben ormandaydık. Kışın hiç kelebek olmadığını düşünerek gösterdiği yöne baktım. Bu onun hayal gücünün bir ürünü müydü, yoksa var olan ve zayıf gözlerimden dolayı bana görünmeyen bir şey miydi bilmiyorum. Bu seriye ivme kazandırdı. Başlangıçta odak noktası, o görünmez kelebeğin nasıl temsil edileceğiydi. Ama gerçekten yavaş yavaş görme yetimi kaybeden benim ve eşimin nasıl nazikçe ayrılıp sonra yeniden bir araya geldiğinin hikayesini anlatıyordum.”

Cote Baeza Pooley: Fury (1.lik ödülü, Tekler)

“Bu resim, Şili’nin güneyindeki bir yanardağ olan Calbuco’nun patlayarak çevreyi olduğunda küçük göstermesini anlatıyor. Fotoğraf bize yeryüzünün öfkesini gösteriyor, gerçekte ne kadar küçük olduğumuzu hissettiriyor.”

Haruka Nishizaki: No Visible Exit (2.lik ödülü, Tekler)

“Ne zaman dünya meseleleriyle ilgili, ülkemde olan olaylarla ilgili haberler görsem, başımı çevirmek istiyorum. Çıkışı olmayan bir labirentin içinde gibiyim. Bununla birlikte, dünya, tıpkı insanların şimdiye kadar yaptığı gibi, yavaş yavaş ışığa doğru ilerleyebilir. Bir gün gözümüzün önünde açılacağına inanıyorum.”

Jaume Llorens: Starlings Take Flight (3.lük ödülü, Tekler)

“Bu, Katalonya’da bulunan Banyoles gölü yakınlarındaki kavaklardan bir sığırcık sürüsünün uçtuğu anın olumsuz bir görüntüsü. Her gün, gün batımında bir sürü kısa bir süreliğine burada toplanır, ta ki geceyi geçirecekleri yere tekrar uçmaya karar verene kadar. Her gün, aynı rutinde, aynı saatte ve aynı yerde, sanki tek bir organizmaymış gibi hareket ediyorlar. Dış tehditlere karşı bir kendini koruma sistemi olarak keyifli bir davranış. Amacım o anın içerdiği güzelliği ve şiiri yakalamaktı.”

daha fazlası için: Lensculture