Kurt Vonnegut’ın çizimleri ve diğer karalamaları

Kurt Vonnegut, çizimin ruha iyi geldiğini düşünürdü; onun karalamaları ve daha fazlası bir kitapta derlendi

Kurt Vonnegut resim yapmayı severdi. Diğer yazarlar, özellikle de kendi çalışmalarını resimleyeni harfleri karalamalar ve kenar boşluklarıyla aydınlatan Tolkien, bir sanatçının bir hikayeyi nasıl anlatabileceği konusunda görsel sanatlar ile kelimeler arasındaki bağlantıyı bulan kişiydi. Bu onun için önemliydi çünkü ruhu büyüttüğüne inanıyordu.

Vonnegut’un her şeyi içeren hiciv ansiklopedisi Kahvaltı Şampiyonlar’da yazar, hikayeyi ilerletmenin metinsel olmayan bir yolu olarak her türlü küçük çizimlerin – sıklıkla imza olarak kullandığı bir tanesi; bıyığını sergileyen kişi – arasına tuhaf bir otoportre karaladı. 1980’de Greenwich Village’da keçeli kalem çizimlerinden oluşan tek kişilik bir sergi düzenledi. “Fotoğraflarım iyi olduğu için değil, insanlar beni duymuş olduğu için” dedi.

Yazarın 1980’lerde tükenmez kalem ve keçeli kalemle yaptığı çizimlerin çoğu Kurt Vonnegut Çizimleri’nde yer alıyor. Yazar, çizimleri 1990’ların ortasında kızı Nanette Vonnegut’a gönderdi. Nanette kitabın önsözünde babası hakkında şöyle yazdı:

“Müzik, edebiyat, tiyatro ya da görsel sanatlar olsun, sanatı uygulamanın hayat kurtardığına inanıyordu…”

“Profillerin, fayans işlerinin, kurşunlu cam pencerelerin, William Blake’in, Paul Klee’nin, Saul Steinberg’in, Al Hirschfeld’in, Edward Gorey’in, annemin ince beli, kediler ve köpeklerin izlerini görüyorum. Dört, kırk ve seksen dört yaşlarındaki babamın yüreğini karaladığını görüyorum.”

FLASHBAK