1950’li yıllardan bu yana Türkiye’nin farklı köşelerinden tarihi belgeleyen ve estetik değeri yüksek fotoğraflar çeken büyük fotoğrafçı Ozan Sağdıç “Benim arabam çift atlı; biri belgecilik öbürü sanat’ diyor ve sunu ekliyor: ‘Bu söz bence çağdas fotojurnalizmin özeti gibi algılanmalıdır. Evet, temelde bir foto muhabiriyim, ama sanata sırtımı dönemem. İletişim adına belge üretirken iki ana hedef var. Toplumları, olan bitenden haberdar etmek ve bir olguyu tarih içinde kalıcı kılmak. Dolayısıyla insanlığın genel belleğinde bir yer edinmek. İçerik elbette mutlak gerçek olmalıdır. Ancak gerçeğin yansıtılmasında türlü yollar vardır. Hos bir üslup, güzel bir yorum. İste bu da isin püf noktası, sihri, sanat tarafı. Hiç kuskusuz, isinize estetik katarsanız, mesajınız daha etkili olacaktır.”

Ozan Sağdıç’ın bu sergisinde, yazın dünyasının bugün artık aramızda olmayan değerli sanatçılarının portrelerinden küçük bir seçki yer alacak. Abdülhak Sinasi Hisar’dan, Sevgi Soysal’a, Rusen Esref Ünaydın’dan geçen sene kaybettiğimiz Halil İnalcık’a kadar 30 değerli yazar, sair ve gazetecinin fotoğrafları sergilenecek.

“İhtisam, taparcasına hayranlık duyma ve dıslamanın çok ilginç bir karısımı var. Sıklıkla, ırkçı tezahüratlar ya da sahaya atılan muz kabuklarıyla bütün bu yanılsama en acımasız sekilde paramparça ediliyor. Projede  sorguladığım paradoks bu.”