Aktör, yönetmen ve aktivist Sidney Poitier artık aramızda değil ve klasik film yıldızlarının hayranları için bu durum kolay değil. Poitier, 1950’lerde çekilen “No Way Out” filminde ilk kez sahneye çıktığı andan itibaren bir öncüydü. Sadece Hollywood’u sarsmakla kalmayan, aynı zamanda düşündürücü ve eğlenceli birçok özelliğe sahip biriydi. 1960’lar, Poitier’in üst düzey oyuncular arasındaki yerini pekiştiren, siyahi bir aktör için çığır açan başarılar elde ettiği zamanlardı. Özellikleri onun hırslı, zeki ve romantik karakterleri oynamasını sağladı. Hollywood’un çok uzun süre perdede farklı ırklardan kişilerin yaşadığı romantizmi sunmaktan kaçınması göz önüne alındığında bu durum özellikle dokunaklıydı.
İşte Poitier’in en iyi oyunculuk performanslarından 13’ü:
“No Way Out” (1950)
“Blackboard Jungle” (1955)
“The Defiant Ones” (1958)
“A Raisin in the Sun” (1961)
“Paris Blues” (1961)
“Lilies of the Field” (1963)
“The Slender Thread” (1965)
“A Patch of Blue” (1965)
“To Sir, With Love” (1967)
“In the Heat of the Night (1967)
“Guess Who’s Coming to Dinner” (1967)
“Buck and the Preacher” (1972)
“Sneakers” (1992)
Poitier’in tüm kariyeri boyunca Akademi ödülüne yalnızca iki kez, 1959’da “The Defiant Ones” ile ve 1964’te En İyi Erkek Oyuncu ödülünü kazandığı “Lilies of the Field” ile aday gösterildiğini bilmek üzücü. 1967’de çektiği “In the Heat of the Night”la bile aday gösterilmemişti, ancak beyaz rol arkadaşı Rod Steiger o yıl ödülü kazandı. Poitier 2002’de fahri Oscar aldı. 1970’lerde “Buck and the Preacher” ile yönetmenliğe döndü. Poitier ilk siyah yönetmen değildi, 1980’ler ve 1990’lar boyunca her iki alanda da çalışarak oyunculuktan yönetmenliğe geçmeyi başardı.
