Bambaşka Bir Yaşam Mümkün: Wagenkultur

Münih’te yaşayan İspanyol mühendis ve fotoğrafçı Pau Montes, farklı ve özgür bir yaşamı seçenleri fotoğrafladı ve yazdı.

Şehirde soğuk ve yağmurlu bir gece.

İçeride cızırdayan ateş ve sıcak battaniyeler.

Teneke çatıda yağmur damlaları.

Kollarını zar zor uzatabildiğin duvarlar çok yakın.

Ve eski bir karavan.

Birilerinin evi.

Bu günlerde, bizler bir apartman dairesinde ya da müstakil bir evde yaşamayı zorunlu bir ihtiyaç gibi algılıyoruz. Bir kapıyı kapatabileceğimiz ve kendimizi etraftan soyutlayabileceğimiz bir yerde yaşamak istiyoruz. Çevremizde insanlarla temas ettiğimiz bir yer, bir seçenek, bir seçim olur.

Yaşadığımız yerler kiralanabilir ya da satın alınabilir ve uzun zaman önce spekülasyon objeleri cazip halde geldi. Bugün, yaşam alanımız etrafında satılmak üzere yükselen inşaatlarla tasfiye ediliyoruz, sorgulamaksızın.

Çoğumuz için belirli bir konfor düzeyinde bir ev yüksek bir önceliktir ve hayallerin temelini oluşturur. Toplumun standart yaşam tarzından ve bunun güvenli alanından çıkmak daha zor hale gelir.

Ancak, bazıları bunu yapar.

Almanya’nın her büyük şehri, karavan, kamyon ya da römorklarda yaşayan en az bir tane insan topluluğuna ev sahipliği yapıyor.  Yerel yetkililerin görmezden gelmesi gerçeğine rağmen onlar inanıyor, faaliyet alanı fazlasıyla hayat dolu. Esnaf, mühendis, sanatçı, öğrenci ve öğretmenler geleneksel konut konforunu terk etmeyi seçiyor ve bu yaşam biçimini benimsiyor.

‘Wagenkultur’ sınırsız özgürlük ve çoğumuzun deneyimlediği dört duvara arasına hapsolma arasında bir yerde konumlanıyor.

İlk bakışta, bu seçimin görünen ana motivasyonu finansal nitelikleri ya da sadece mobil bir yaşam arzusunun etkisidir. Bu yönlerin oynadığı bir rol var ama bu topluluklardan birini gözlemlemek ve onlarla zaman geçirmek kolektif bir yaşama daha derin bir bağın varlığını ortaya koymaktadır.

Açık kapılar, paylaşılan kaynaklar ve ortak alınan kararlar kolektif yaşamın canlı işaretleridir.

El yapımı çadırların içleri kararlılığı ortaya koymaktadır ve bir kişinin ellerinin çalışması kendi arzusuna bağlıdır.

Ve elbette, tekerlekler üstünde böyle küçük bir alanda eşyalarını sığdırma sınırsız kalma arzusunun göstergesidir aynı zamanda belki de bu konum hakkında daha az şey söylüyor ve mala daha az bağımlı olmakla ilgili daha çok şey söylüyor.

Wagenkultur yaşam biçimi, sadece bir yerle bağını kesmek değildir,  minimalizmi kucaklayarak tüketicilikle bağı koparmaktır. Daha küçük yaşamdan gelen özgürlüğün sesidir.

Evet, bu yaşam şekli herkes göre değildir ve birçoğumuz için toplumun beklentilerine meydan okuma kararını vermek konfordan vazgeçmekten daha zordur. Farklı bir yol seçmek için inanç ve güç gerekecektir aynı zamanda da her şeyden önce bir sebep gerekir.

Ve bu yüzden, biz daima yörüngeden çıkan ve farklı bir şekilde yaşamaya karar verenlerden bir şeyler öğrenebiliriz.

Daha fazla bilgi | Pau Montes