Anasoylu Khasi Halkında Her Kişinin Adı Eşsiz Bir Şarkı

Kongthong sakinlerinin doğumla gelen şarkıları dinleyin.

Hindistan’ın, Bangladeş sınırı yakınında bulunan Kongthong kasabasında kasvetli bir günde, Shidiap Khongsti ninni benzeri bir şarkı söylüyor. Birkaç saniye sonra cevap olarak bir melodi duyuluyor ve yeğeni ona doğru koşuyor. Bu şarkılar bir melodiden çok daha fazlası: Yüzyıllardır Kongthong’daki köylüler şarkıları isimleri olarak kullanıyor. Anneler doğumdan sonraki bir hafta içinde her yenidoğana isim olarak kendine özgü bir melodi veriyor.

Khasi halkı, devasa kök köprüleriyle de bilinen Meghalaya eyaletindeki Khasi Hills’in subtropikal ormanlarında yaşıyor. Kongthong ise yaklaşık 130 haneden oluşuyor. Yerliler bir kişi öldükten sonra onun şarkısını asla tekrar kullanmıyorlar. Çocuklar oyun alanındayken ya da yatmadan önce anneler melodinin kısa bir versiyonunu söylüyor. Ormanda ise genellikle 15 – 20 saniyelij uzun versiyonu kullanıyorlar. Uzun yıllar boyunca, bu tür ezgiler vahşi doğada avlanan erkekler için de bir sinyal görevi gördü. Ancak bu gelenekler, Kongthong modernleşmeye başladığında değişmeye başladı.

Shidiap 50’li yaşların ortalarında kısa boylu, zayıf bir kadın. Meghalaya’daki Khasi kadınları için geleneksel kıyafet olan bir jainsen – vücudunun etrafına sarılmış uzun bir şal – giyiyor. Bambuyla çevrili küçük evinde Shidiap bir bardak lal sha ( kırmızı çay) döküyor ve yeğeni Barailang Khongsti’yi tanıtıyor. “Barailang ev işlerinde bana yardım ediyor” diyor. 23 yaşındaki Barailang tüm hayatı boyunca köyde yaşamış. Kongthong’daki bazı Khasi konuşanların aksine, Barailang akıcı Hintçe konuşuyor. Köyün kendine özgü şarkıları için “Nasıl başladığını bilmiyoruz” diyor. “Atalarımız bu şarkıları avlamaya giderken kullandılar. Birbirimizi ezgiyle çağırırsak vahşi ruhların bizi takip edemeyeceğine inanıyorlardı. ”

Shidiap’ın evinin karşısında, 57 yaşındaki Shithoh Khongsti’nin bakkalı var. işletiyor. Shithoh’un dişleri çiğnediği areca somunu ile kaplandığından turuncu olmuş. Misafirine bambu bir tabure ve tembul yaprağına sarılı küçük bir areca somunu parçası sunuyor. Sonra da tek tek, çocuklarının ezgilerini söylüyor. “Çoğu insanın melodisini biliyorum,” diyor Shithoh. Küçük çocuklar dükkanın önünde geçince sevgiyle şarkılarını söylüyor. Kongthong’un nüfusu 700 civarında ve o 500 civarında melodi bildiğine inanıyor.

Shithoh çalışmak için köyden uzağa gidenler için, “Köyün dışında yaşayanlar bile hala bu geleneği sürdürüyor” diyor. Melodilerin Kongthong dışında kullanımı az olsa da başka yerlere taşınan anneler hala onları söylemeye devam ediyor.

dinlemek için:

Shidiap’ın dört çocuğu var. İki kızı köyden üç saatlik sürüş mesafesindeki Shillong’da eğitim görüyor. İki oğlu Kongthong’da yaşıyor. “Bebekken, onları uyumaya gönderirken bir şarkı söyledim ve bu onların adı oldu. Sadece anneler çocuklarına bu ezgileri verebilir. Annenin sevgisinden,” diyor Shidiap.

Kongthong’ta da Meghalaya’daki Khasi halkının yaşadığı diğer bölgeler gibi çocuklar annelerin soyadlarını alıyor ve mülk ailenin en küçük kızına geçiyor.

Shillong’daki North-Eastern Hill Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi’nde tarih profesörü C.A. Mawlong, “En küçük kız asla evden ayrılmaz. Sonunda Khasi toplumunda hanehalkının reisi olur. Anne-çocuk bağı sadece klan üyeliğini değil, aynı zamanda şeflik haklarını da belirler, çünkü ardıllık ve miras anasoyluluk hattıyla iletilir,” diyor.

Khasi dilinde, ezgi verme geleneğine jingrwai iawbei deniyor, bu da “annenin şarkısı” ya da “ilk klan hanımının şarkısı” anlamına geliyor.

dinlemek için:

kaynak