Alfred Hitchcock bir korku ustasıydı ama İngiltere’den Hollywood’a taşınıp siyah beyaz yerine renkli film çekmeye başladığında filmlerinin çoğunda komik, ince ayrıntılar görülmeye başlandı. Hatta 1955 yapımı The Trouble with Harry bir suç gerilim filminden ziyade polisiye komedi unsurları taşıyordu.
Hitchcock klasik komedinin büyük bir hayranıydı. Topaz‘ın vizyona girdiği 1969 yılında Bryan Forbes’la yaptığı röportajda Hitchcock’a neye güldüğü soruldu. Efsanevi yönetmen “Sanırım gördüğüm en komik şeylerden biri Bonnie Scotland adlı filmdeki Laurel ve Hardy’ydi. Ekranda gördüğüm en uzun çekim ikisinin bir İskoç köprüsünde durduğu ve Laurel’ın enfiye çektiği sahneydi” dedi.
Filmde Laurel enfiye kutusuna hapşırır ve tüm toz Hardy’nin yüzüne fışkırır. Ortaya çıkan hapşırık o kadar şiddetlidir ki Hardy’yi köprüden suya fırlatır ve orada da hapşırmaya devam eder ve Laurel’ın durduğu yere bir su gayzeri fırlatır.
Tarihin en saygı duyulan komedi ikililerinden birinin klasik bir fiziksel komedisidir. Stan Laurel ve Oliver Hardy sessiz filmlerle başladı. Bu yüzden sesli filmlere geçtikten sonra bile komediye fiziksel bir yaklaşım sürdürdüler. Filmlerini izlediğinizde onların eski moda olduğunu düşünebilirsiniz ama o iki komedyen bugün bile kullanılan bir komedi şablonunun yaratıcısı.
Etkiledikleri insanların yelpazesi etkilerinin en iyi ölçütü olabilir. Samuel Beckett, Steve Martin, Lucille Ball ve Harold Pinter muhtemelen başka hiçbir kategoride bir araya gelemezlerdi ama Laurel ve Hardy’ye duydukları saygı onları birleştiriyor.
Hitchcock, Laurel ve Hardy ile hiç çalışmadı. Röportajlarında tüm filmlerinin minimal de olsa bir şekilde komedi olduğunu söyledi. Kendisi Hardy’ye çok benziyordu. Bir bakıma film fragmanlarındaki birçok hali Hardy tarzında fiziksel komedi.
